Τα ιχνοστοιχεία παίζουν έναν κρίσιμο, που συχνά παραβλέπεται, ρόλο στην υγεία των χοίρων, επηρεάζοντας τα πάντα, από τη μικροχλωρίδα του εντέρου μέχρι την αναπαραγωγική απόδοση. Ακολουθούν 5 βασικές γνώσεις που θα μπορούσαν να αναδιαμορφώσουν τον τρόπο προσέγγισης της διατροφής με ιχνοστοιχεία στην παραγωγή χοίρων.

1 - Ο σίδηρος δεν συζητείται αρκετά

Υποτίθεται ότι μία μόνο δόση σιδήρου θα πρέπει να είναι αρκετή για τα χοιρίδια την πρώτη τους εβδομάδα. Μελέτες δείχνουν ότι οι οργανικές πηγές σιδήρου έχουν 125%-185% υψηλότερη βιοδιαθεσιμότητα από τον θειικό σίδηρο. Έτσι, απορροφάται περισσότερος σίδηρος και παραμένει λιγότερος στον αυλό του εντέρου (και αργότερα στον λάκκο), μειώνοντας την απέκκριση μετάλλων και τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Γιατί έχει σημασία αυτό; Τόσο το επίπεδο όσο και η πηγή σιδήρου επηρεάζουν την υγεία του εντέρου. Η περίσσεια του μη απορροφημένου σιδήρου διαταράσσει τη μικροχλωρίδα, ευνοώντας επιβλαβή βακτήρια όπως το E. coli - το οποίο ευδοκιμεί με σίδηρο - ενώ μειώνει τα ωφέλιμα όπως ο Lactobacillus και τα Bifidobacteria, αυξάνοντας τον κίνδυνο παιδικής διάρροιας. Η Salmonella Typhimurium χρησιμοποιεί επίσης σίδηρο για να τροφοδοτήσει την εντερική φλεγμονή.

Τα συστατικά των ζωοτροφών συμβάλλουν επίσης στην πρόσληψη σιδήρου, αλλά συχνά παραβλέπονται. Για παράδειγμα, το άλευρο σόγιας - ένα σημαντικό παγκόσμιο συστατικό ζωοτροφών - περιέχει 128–200 ppm σιδήρου με ~38% βιοδιαθεσιμότητα. Μια δίαιτα με 30% γεύμα σόγιας που στοχεύει σε 100 ppm σίδηρο μπορεί να είναι τουλάχιστον 15% υψηλότερη εάν αγνοηθεί η συνεισφορά του σογιάλευρου. Άλλα συστατικά, όπως το οξείδιο του ψευδαργύρου (ZnO) και το μονο- ή όξινο φωσφορικό ασβέστιο, προσθέτουν επίσης σίδηρο, αλλά σπάνια εμφανίζονται στις προδιαγραφές διατροφής.

Το NRC (2012) συνιστά 100 ppm για χοίρους φυτωρίου και 80 ppm για χοιρομητέρες. Ωστόσο:

- Μια πρόσφατη έρευνα στις ΗΠΑ δείχνει ότι οι δίαιτες χοίρων περιέχουν 1,1–1,4 φορές τις συστάσεις του NRC (2012).
- Οι περισσότερες αναφορές NRC (2012) είναι άνω των 50 ετών.
- Οι απαιτήσεις για το κοπάδι αναπαραγωγής παραμένουν ασαφείς.
- Οι ανάγκες σε σίδηρο για χοίρους 11-15 lb (5-7 kg) βασίστηκαν σε 0,6 και 14 lb/ημέρα (0,3 και 6,4 kg/ημέρα).

Πηγή σιδήρου και επίπεδο ύλης—χρειάζεται επειγόντως περισσότερη έρευνα.

2 - Οι λανθασμένες αποφάσεις μπορεί να οδηγήσουν σε προβλήματα αναπαραγωγής, υγείας και πεπτικότητας

Όταν αναμιγνύεται σε ένα προμίγμα βιταμινών-ιχνοστοιχείων με ανόργανες πηγές μετάλλων, χάνεται έως και 10% των βιταμινών Α, Κ και πυριδοξίνης κάθε μήνα. Σε αντίθεση με μια σοβαρή ανεπάρκεια, αυτές οι απώλειες είναι λεπτές και δεν προκαλούν άμεση, ορατή ασθένεια. Αντίθετα, μειώνουν σταδιακά την αναπαραγωγική απόδοση της χοιρομητέρας, εμποδίζουν την πήξη του αίματος (η οποία μπορεί να είναι κρίσιμη σε περιπτώσεις ειλείτιδας ή δυσεντερίας) και μειώνουν την πεπτικότητα των αμινοξέων.

Οι οργανικές πηγές μετάλλων, ωστόσο, βοηθούν στην επιβράδυνση της αποικοδόμησης των βιταμινών στα προμίγματα. Σε πολλές περιπτώσεις, η σταθερότητα των βιταμινών μπορεί να διατηρηθεί καλύτερα από ένα προμίγμα βιταμινών χωρίς πρόσθετα μέταλλα. Αυτή η προστατευτική δράση ενισχύει την κατακράτηση θρεπτικών συστατικών, βελτιώνοντας δυνητικά τη συνολική απόδοση και τα αποτελέσματα της υγείας των κοπαδιών χοίρων.

3 - Η χρήση οργανικών ιχνοστοιχείων έχει σαφώς αυξηθεί



Η χρήση οργανικών ιχνοστοιχείων έχει αυξηθεί την τελευταία δεκαετία (Εικόνα 1). Συγκρίνοντας τις έρευνες του κλάδου από ομάδες με επικεφαλής τον Dr Josh Flohr του Kansas State University (2016, με μπλε χρώμα) και τον Dr Jamil Faccin, την εποχή εκείνη επίσης το KSU (2023, με ροζ), το ποσοστό των παραγωγών που χρησιμοποιούν βιολογικές πηγές στη διατροφή των χοίρων καλλιέργειας και αναπαραγωγής αυξήθηκε, εκτός από το σελήνιο, το οποίο ήταν ήδη υψηλό. Η χρήση χαλκού, μαγγανίου και ψευδαργύρου παρουσίασε μέση άνοδο 11%. Παρόλο που και οι δύο έρευνες έγιναν στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν είναι δυνατό να γνωρίζουμε εάν οι ίδιοι παραγωγοί συμμετείχαν και στις δύο. η πιο πρόσφατη έρευνα είχε περίπου διπλάσιο αριθμό συμμετεχόντων. Ωστόσο, οι λόγοι για αυτήν την αυξημένη υιοθεσία φαίνεται να περιλαμβάνουν:

- μεγαλύτερη βιοδιαθεσιμότητα.
- πιο τυποποιημένες διαδικασίες παραγωγής.
- βελτιωμένη σταθερότητα βιταμινών και φυτάσης.
- μειωμένη απέκκριση κοπριάς.
- οφέλη για την υγεία.

Καθώς η βιομηχανία προχωρά, η συνεχιζόμενη έρευνα και η καινοτομία μπορεί να επεκτείνουν περαιτέρω τη χρήση οργανικών ιχνοστοιχείων στη διατροφή των χοίρων.

4 - Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τις αλληλεπιδράσεις ορυκτών, ήρθε η ώρα να σκεφτείτε έξω από το κουτί Sus scrofa domesticus

Η πιο ερευνητική αλληλεπίδραση ιχνοστοιχείων είναι μεταξύ ψευδαργύρου και χαλκού. Παρά την πρόσφατη έρευνα της αμερικανικής βιομηχανίας χοίρων που δείχνει ότι το 50% των παραγωγών χρησιμοποιούν φαρμακολογικά επίπεδα χαλκού σε όλη τη φάση του φυτωρίου, τα δεδομένα σχετικά με τη συνδυασμένη επίδραση υψηλών επιπέδων ψευδαργύρου και χαλκού στην ανάπτυξη και την υγεία παραμένουν αντικρουόμενα. Μελέτες δείχνουν ότι 3.000 ppm ψευδάργυρου από ZnO αυξάνει τη δέσμευση χαλκού στα νεφρά και τα εντεροκύτταρα, μειώνοντας τη διαθεσιμότητά του και ενδεχομένως επιβραδύνοντας την ανάπτυξή του.

Οι αλληλεπιδράσεις ορυκτών είναι πολύ πιο περίπλοκες από ό,τι μόνο ο ψευδάργυρος και ο χαλκός. Για να το δείξετε αυτό, παρατηρήστε το Σχήμα 2, που αντλήθηκε από ένα έγγραφο για την ανθρώπινη διατροφή.



Τα μέταλλα μπορούν επίσης να αλληλεπιδράσουν με βιταμίνες και άλλα θρεπτικά συστατικά. Μια μελέτη που έγινε με αρουραίους έδειξε ότι η απαίτηση για παντοθενικό οξύ αυξάνεται όταν ο χαλκός είναι υψηλός. Αυτή η επίδραση συνδέεται με τη μειωμένη δραστηριότητα της ηπατικής κυτοχρωμικής οξειδάσης, ένα ένζυμο ζωτικής σημασίας για την παραγωγή του μιτοχονδριακού ΑΤΡ. Αν και λίγα είναι γνωστά για αυτό στους χοίρους, η μελέτη διαπίστωσε ότι η αύξηση του διατροφικού χαλκού από 10 σε 30 ppm μείωσε τη δραστηριότητα της οξειδάσης του κυτοχρώματος όταν το παντοθενικό οξύ ήταν στα 33 ppm, αλλά όχι στα 66 ή 120 ppm.

Θα μπορούσε μια βιταμίνη να δεσμεύσει τον ψευδάργυρο, μειώνοντας τη βιοδιαθεσιμότητά του και αυξάνοντας την απέκκρισή του; Αυτό διαπιστώνει μια μελέτη σε ανθρώπους. Οι δίαιτες με υψηλή περιεκτικότητα σε φολικό/φολικό οξύ αύξησαν την απέκκριση ενός συμπλόκου που περιέχει υψηλότερες συγκεντρώσεις ψευδαργύρου. Ο λόγος; Και τα δύο θρεπτικά συστατικά μοιράζονται τους ίδιους μεταφορείς. Η έρευνα σχετικά με τις απαιτήσεις σε φολικό οξύ είναι περιορισμένη, ωστόσο η βιομηχανία των ΗΠΑ χρησιμοποιεί πάνω από 12 φορές τις συστάσεις του NRC (2012) στην πρώτη δίαιτα για νηπιαγωγεία. Απαιτούνται σαφώς περισσότερες μελέτες.

5 - Δεν έχει γίνει αρκετή συζήτηση για τον ψευδάργυρο;

Η χρήση φαρμακολογικών επιπέδων ψευδαργύρου είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία για τη βελτίωση του κέρδους του φυτωρίου και της υγείας του εντέρου. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να επισκιάζει τη σημασία των ορθών πρακτικών διαχείρισης. Πρόσφατα δεδομένα βρήκαν ότι οι χοίροι που τρέφονταν με και χωρίς φαρμακολογικό ψευδάργυρο από 12-25 lb (5,4-11,3 kg) είχαν παρόμοια απόδοση από 25-50 lb (11-23 kg) με αποτέλεσμα ισοδύναμη συνολική απόδοση. Ως εκ τούτου, χρειάζεται να επανεξεταστεί η φαρμακολογική χρήση του σε σενάρια όπου ο υψηλός ψευδάργυρος δεν μειώνει τη θνησιμότητα ή τη χρήση αντιβιοτικών.

Το οξείδιο του ψευδαργύρου έχει υψηλή ικανότητα δέσμευσης οξέος (ABC-4) 21.863 mEq/kg, απαιτώντας σημαντικό υδροχλωρικό οξύ για τη μείωση του γαστρικού pH στο 4. Προτιμώνται χαμηλότερες τιμές, ωστόσο το ABC-4 του οξειδίου του ψευδαργύρου είναι ένα από τα υψηλότερα κοινά συστατικά τροφής, επιβαρύνοντας επιπλέον το πεπτικό σύστημα του χοίρου. Για σύγκριση, ο οργανικός ψευδάργυρος έχει ABC-4 600 mEq/kg, ενώ μια πλήρης διατροφή φυτωρίου για χοίρους 25-50 lb (11-23 kg) κυμαίνεται από 350-450 mEq/kg.

Τέλος, ο φαρμακολογικός ψευδάργυρος μειώνει τη δραστηριότητα φυτάσης, εμποδίζοντας δυνητικά την ανάπτυξη και την εναπόθεση φωσφόρου στα οστά. Σε δίαιτες με υψηλή περιεκτικότητα σε ψευδάργυρο, η υπερδοσολογία φυτάσης μπορεί να βοηθήσει στην εξουδετέρωση αυτής της επίδρασης.