Η κατανόησή μας για τη σημασία του ιού γρίπης Α στην παραγωγή χοίρων έχει εξελιχθεί ραγδαία τα τελευταία 15 χρόνια. Ο Greg Wideman του South West Veterinary Services εξήγησε τις επιπτώσεις αυτών των εξελίξεων στο London Swine Conference το 2013.
Πρόσφατα, η ανίχνευση νέων υποτύπων του ιού της γρίπης Α, όπως ο Η3Ν2, ο Η1Ν2 και ο Η1Ν1 που προκάλεσε πανδημία σε χοίρους, έχουν αυξήσει την γνώση μας για αυτό το παθογόνο ως κύρια αιτία της νόσου των χοίρων.
Το παρόν έγγραφο εξετάζει μερικές επιπτώσεις του ιού γρίπης Α στους παραγωγούς και στους κτηνίατρους.
Επίπτωση # 1 : Υγεία, Πρόνοια και Παραγωγικότητα χοίρων
Η εμφάνιση του ‘triple-reassortant’ H3N2 της γρίπης των χοίρων στο Οντάριο το 2005, μας υπενθύμισε ότι τα νέα στελέχη του ιού της γρίπης, προκαλούν σοβαρά κλινικά συμπτώματα και απώλεια παραγωγικότητας. Οι κλασικές ενδείξεις της «επιδημίας» της γρίπης παρατηρήθηκαν: χοίροι με πυρετό και απώλεια της όρεξης, αποβολές και άλλα αναπαραγωγικά προβλήματα και προκλήσεις ανάπτυξης και αποτελεσματικότητα (Olsen et al., 2006). Τα περιστατικά αυτά είχαν συνήθως μια καθορισμένη αρχή και τέλος, και ως εκ τούτου οι οικονομικές επιπτώσεις ήταν σχετικά εύκολο να μετρηθούν. Το 2007, ο αντίκτυπος της γρίπης των χοίρων κατετάγη δεύτερος από την άποψη της επίδρασης παραγωγικότητας αναπαραγωγής (Holtkamp et al., 2008).
Ωστόσο, η πιο κοινή κατάσταση στο Οντάριο το 2013 είναι η «ενδημική» παρουσίαση, όπου το κοπάδι είναι αρκετά σταθερό, αλλά οι νεογνοί χοίροι μπορεί να εμφανίζουν μιδαμινά συμπτώματα της γρίπης, με περιστασιακές περιόδους όπου τα κλινικά συμπτώματα γίνονται πιο έντονα. Ο πραγματικός αντίκτυπος της γρίπης είναι πιο δύσκολο να μετρηθεί σε αυτή την κατάσταση, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι υπάρχουν σχεδόν πάντα συν- λοιμώξεις, όπως PRRSV ή Mycoplasma hyopneumoniae που οδηγούν σε σοβαρές αναπνευστικές λοιμώξεις.
Ορισμένα στοιχεία και γνώμες για το κόστος της γρίπης είναι διαθέσιμα. Ο Donovan (2005) υποστηρίζει ότι ο H1N2 (ένας ασυνήθιστο υποτύπος στον Καναδά ) οδήγησε σε 2,9 τοις εκατό μεγαλύτερη θνησιμότητα στα νεογνά. Άλλοι ερευνητές ανέφεραν σε μια έρευνα ότι ποσοστό θνησιμότητας των προσβεβλημένων χοίρων (νεογνοί ως ενήλικες βάρους 70 κιλών) ήταν 2,5 τοις εκατό.
Επιπλέον η γρίπη αυξάνει τη χρήση φαρμάκων σε μια προσπάθεια να ελεγχθούν δευτερογενείς βακτηριακές λοιμώξεις. Η Haemophilus parasuis, για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι προκαλεί πιο σοβαρή ασθένεια μετά από μόλυνση της γρίπης( Brockmeier et al., 2010).
Η θεραπεία και ο έλεγχος μπορούν να μετριάσουν κάποιες από τις επιπτώσεις της γρίπης. Οι επιλογές θεραπείας περιορίζεται στην ανακούφιση των συμπτωμάτων. Υδατοδιαλυτό ibuprofen, για παράδειγμα,φαίνεται πολλά υποσχόμενη ως θεραπεία για τον πυρετό σε μολυσμένους με τον ιό χοίρους (Hawkins et al., 2010).
Ο εμβολιασμός κατά της γρίπης Α με εμπορικά διαθέσιμα εμβόλια γρίπης είναι τουλάχιστον εν μέρει αποτελεσματικά για τη μείωση των κλινικών συμπτωμάτων,την αποβολή του ιού και τη μετάδοση μεταξύ χοίρων (Romagosa et al., 2011, Corzo et al., 2012). Ωστόσο, καθώς η γενετική ποικιλότητα του ιού της γρίπης αλλάζει, η προστασία από ένα στέλεχος του ιού στο άλλο ελαττώνεται, έτσι υπήρξαν πολλές απογοητευτικές καταστάσεις όπου η χρήση εμβολίων εμπορίου έχει αποτύχει να παρέχει ικανοποιητικό όφελος (Rodibaugh, 2008). Τα τελευταία χρόνια κτηνίατροι έχουν χρησιμοποιήσει αυτογενή εμβόλια για να προσπαθήσουν να παρέχουν ανοσολογική διέγερση με ένα «ομόλογο» του ιού. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, τα αποτελέσματα ήταν θετικά (Rodibaugh , 2008).
Μερικοί κτηνίατροι πιστεύουν ότι χρειαζόμαστε πολύ περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που εξαπλώνεται ο ιός από μονάδα σε μονάδα, και από χοίρο σε χοίρο, έτσι ώστε να μπορούμε να εφαρμόσουν αποτελεσματικές στρατηγικές μακροπρόθεσμης καταπολέμησης και εξάλειψης.
Επίπτωση # 2 : Δημόσια Υγεία
Η ικανότητα της κερδοφόρας παραγωγής χοίρων δεν εξαρτάται μόνο από τους εσωτερικούς παράγοντες της ίδιας της βιομηχανίας, αλλά και από την καλή θέληση των πολιτών και των ρυθμιστικών αρχών να μην παρεμβαίνουν στις συνήθεις πρακτικές της παραγωγής. :Αυτό επιδεινώθηκε το 2009, όταν ο pH1N1 (ή «γρίπη των χοίρων» ) προκάλεσε το κοινό να σκεφτεί τον κίνδυνο ότι οι πληθυσμοί των χοίρων ενδέχεται να παρουσιάζονται ως δεξαμενή για τη γρίπη Α. Υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις μετάδοσης της γρίπης από τους ανθρώπους σε χοίρους ( Forgie et al., 2011) , και το αντίστροφο (Kitikoon et al., 2011). Η πρόσφατη ανίχνευση νέων υποτύπων και στελέχη της γρίπης στους χοίρους δείχνει ότι η πιθανότητα μιας νέας πανδημίας που συνδέεται με χοίρους είναι πραγματική, και είναι ένας πιθανός αντίκτυπος που θα πρέπει να αποφευχθεί αν είναι δυνατόν.
Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε σαφήνεια για το τι ρόλο, ενδεχομένως, παίζει ο εμβολιασμός των χοίρων για τη δημόσια υγεία. Ορισμένες άλλες ενέργειες μπορεί να είναι πιο άμεσες. Οι χοιροτρόφοι και οι κτηνίατροι μπορούν να επιλέξουν να χορηγήσουν εμβόλιο εποχικής γρίπης. Να προσπαθούν να μείνουν έξω από την παραγωγή, όταν αντιμετωπίζουν γριπώδη συμπτώματα. Να περιορίσουν τους περιττούς επισκέπτες στην παραγωγή. Να διαχωρίζουν πουλερικά και άγρια πτηνά από τους χοίρους. Τη χρήση των μέσων ατομικής προστασίας (μάσκες και γάντια για παράδειγμα), όταν έρχονται σε επαφή με χοίρους. Να εργαστούν μαζί για την υλοποίηση των προγραμμάτων ελέγχου της γρίπης που περιορίζουν την μετάδοση από χοίρο σε χοίρο και από μονάδα σε μονάδα.