Κατά τη γαλουχία, τα θρεπτικά συστατικά πρέπει να υποστηρίζουν τόσο τη συντήρηση των χοίρων όσο και την ανάπτυξη των χοιριδίων. Με την παραγωγή γάλακτος που αντιπροσωπεύει περίπου το 75% των συνολικών απαιτήσεων θρεπτικών ουσιών μιας θηλάζουσας χοιρομητέρας, γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της χοιρομητέρας καθώς αυξάνεται το μέγεθος των χοιριδίων, μαζί και ο ρυθμός ανάπτυξής τους. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών, οι γενετικές επεμβάσεις βελτίωσαν την αποτελεσματικότητα και την παραγωγικότητα του κοπαδιού. Ωστόσο, καθώς η γενετική συνεχίζει να εξελίσσεται, οι εκτιμήσεις των αναγκών πρέπει να επανεκτιμηθούν για να εξασφαλιστεί ότι όλα τα θρεπτικά συστατικά πληρούνται για τη βέλτιστη απόδοση της χοιρομητέρας και των χοιριδίων της.
Σε μελέτη που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας, αξιολογήθηκε η επίδραση των αυξανόμενων συγκεντρώσεων τυποποιημένης εύπεπτης λυσίνης σε θηλάζουσες χοιρομητέρες στην πρώτη τους γέννα. Η απώλειας λίπους μειώθηκε καθώς η διατροφική SID λυσίνη αυξήθηκε από 0,80 σε 1,25%, ενώ δεν παρατηρήθηκαν άλλες διαφορές στην απόδοση των χοιρομητέρων ή των χοιριδίων. Η έρευνα αυτή διεξήχθη με μικρότερο μέγεθος δείγματος και δεν συμπεριέλαβε πολυπαραγοντικές χοιρομητέρες.
Έτσι, η τρέχουσα μελέτη στόχευσε στην αξιολόγηση της επίδρασης της αύξησης της SID λυσίνης σε θηλάζουσες χοιρομητέρες σε εμπορικές συνθήκες. Η μελέτη διεξήχθη σε εμπορική εκμετάλλευση χοίρων στην κεντρική Νεμπράσκα με τέσσερα επίπεδα αύξησης της SID λυσίνης (0,75, 0,90, 1,05 και 1,20%). Σε αυτή τη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 710 μικτές χοιρομητέρες, με μέση ισοτιμία 3,2. Την 112η ημέρα της κύησης, οι χοιρομητέρες ζυγίστηκαν, μετρήθηκε υπερηχητικά το βάθος της πλάτης και το βάθος του οφθαλμού, και οι παραχωρήθηκαν σε μία από τις τέσσερις διαιτητικές αγωγές. Οι χοιρομητέρες μεταφέρθηκαν σε κλουβιά τοκετών την 113η ημέρα κύησης και άρχισαν να καταναλώνουν τις δίαιτες του πειράματος. Η αντιστοίχιση χοιριδίων έγινε εντός 48 ωρών από το τοκετό, ανεξαρτήτως της θεραπείας, σε μια προσπάθεια εξισορρόπησης των συνθηκών κσι στις τέσσερις ομάδες . Τα χοιρίδια ζυγίστηκαν την 2η ημέρα  και την 17η ημέρα για να καταγραφεί η ανάπτυξή τους. Κατά τον απογαλακτισμό (μεταξύ των ημερών 19 και 24), οι χοιρομητέρες ζυγίστηκαν και μετρήθηκε υπερηχητικά το βάθος του οπίσθιου λίπους και του οφθαλμού. Επίσης, καταγράφηκαν τα χρονικά διαστήματα απογαλακτισμού-οίστρου ,  του ποσοστού σύλληψης και τα επακόλουθα δεδομένα απόδοσης.
 
Η αύξηση της SID δεν είχε καμία επίδραση στην απώλεια βάρους σώματος των θηλυκών χοίρων. Ωστόσο, η αύξηση της SID λυσίνης στο 1,20% σε χοιρομητέρες με περισσότερες της μίας γέννες, οδήγησε σε μικρότερη απώλεια βάρους κατά τη διάρκεια της γαλουχίας. Η απώλεια του λίπους πλάτης αυξήθηκε καθώς η SID λυσίνη αυξήθηκε στο 1,20%, ανεξάρτητα από τις γέννες. Αντίστροφα, η απώλεια βύθισης του οφθαλμού μειώθηκε καθώς η SID λυσίνη αυξήθηκε, ενώ οι χοιροί τράφηκαν με 1,20% SID Λυσίνη. Σε νεαρές χοιρομητέρες, η αύξηση της SID λυσίνης από 0,75 σε 1,05% βελτίωσε την εκτροφή των θηλυκών μετά την 7η ημέρα μετά τον απογαλακτισμό από 76,5% σε 92,3%. Από την άλλη πλευρά, δεν παρατηρήθηκαν διαφορές στα αναπαραγωγικά χαρακτηριστικά μετά τον απογαλακτισμό για τις χοιρομητέρες με περισσότερες της μίας γέννες.
Η αύξηση βάρους των χοιριδίων από τη 2η ημέρα έως την 17η  μεγιστοποιήθηκε με 1.05% SID Λυσίνη και μειώθηκε με 1.20% SID Λυσίνη. Ωστόσο, παρατηρήθηκε επίσης μείωση της πρόσληψης ζωοτροφών στις χοιρομητέρες με ποσοστό  λυσίνης 1,20% SID, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει στη μείωση της ανάπτυξης των χοιριδίων πιθανώς λόγω της μειωμένης παραγωγής γάλακτος. Δεν σημειώθηκε διαφορά στην αύξηση βάρους των χοιριδίων κατά τον απογαλακτισμό ή την ικανότητα επιβίωσης των χοιριδίων σε σχέση με το επίπεδο SID λυσίνης στις δίαιτες των  θηλαζουσών χοιρομητέρων.
Συνοπτικά, τα αποτελέσματά μας καταδεικνύουν ότι η χοιρομητέρα θα κινητοποιήσει αποθέματα σωματικού λίπους για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις αύξησης βάρους των χοιριδίων, εάν οι ανάγκες σε θρεπτικές ουσίες δεν ικανοποιούνται με τη λήψη διατροφής. Ωστόσο, η αύξηση των επιπέδων αμινοξέων μπορεί να υποστηρίξει τη μείωση της απώλειας πρωτεϊνών κατά τη γαλουχία. Ενώ το βέλτιστο επίπεδο διαιτητικής SID λυσίνης που απαιτείται από τη χοιρομητέρα μπορεί να ποικίλει με βάση τα κριτήρια απόκρισης και το πλήθος των αναπαραγωγικών κύκλων, είναι προφανές ότι η μείωση της κινητοποίησης πρωτεϊνών είναι ευεργετική για την αναπαραγωγική απόδοση.