Από τους Michael Zeller, Chris Rademacher και Phillip Gauger, Κτηνιατρικό Διαγνωστικό Εργαστήριο Κρατικού Πανεπιστημίου της Αϊόβα Κτηνιατρική Κτηνιατρική Διαγνωστική και Παραγωγή Ιατρικής
Ο ιός της γρίπης Α παραμένει μία από τις τρεις πρώτες αναπνευστικές νόσους που επηρεάζουν τους χοίρους, παρά τις προσπάθειες καταπολέμησης της μόλυνσης μέσω εμβολίων και μεθόδων βιοασφάλειας. Στην πραγματικότητα, οι θετικές περιπτώσεις IAV που υποβλήθηκαν στο Κτηνιατρικό Διαγνωστικό Εργαστήριο του Κρατικού Πανεπιστημίου της Αϊόβα έχουν αυξηθεί από την πανδημία H1N1 το 2009 .
Οι παραγωγοί και οι κτηνίατροι έχουν πλήρη επίγνωση των αρνητικών επιπτώσεων της γρίπης στην υγεία και την παραγωγή που μπορεί να προκαλέσει η γρίπη στους χοίρους. Αυξημένη νοσηρότητα που χαρακτηρίζεται από βήχα, φτέρνισμα και ανορεξία είναι κοινή, καθώς και αυξημένη θνησιμότητα που μπορεί να συμβεί μέσω δευτεροπαθών βακτηριακών λοιμώξεων, γεγονός που αυξάνει το χρόνο στην αγορά και το κόστος παραγωγής.
Δυστυχώς, η γρίπη έχει γίνει πιο δύσκολη στον έλεγχο στα συστήματα παραγωγής χοίρων λόγω της εμφάνισης γενετικά ποικίλων στελεχών που κυκλοφορούν σήμερα στους χοίρους. Η ποικιλομορφία αυτή επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες. Τυχαίες μεταλλάξεις στο γονιδίωμα του ιού, γνωστές ως γενετική μετατόπιση, μπορούν να επηρεάσουν τον αντιγονικό φαινότυπο αυτού του γένους του ΙΑV. Επιπλέον, η γενετική μετατόπιση μπορεί να συμβεί όταν δύο διαφορετικά IAV ανταλλάσσουν γενετικό υλικό, μια διαδικασία που ονομάζεται αναδιάταξη και μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση ενός μοναδικού IAV.
Η ανάμειξη χοίρων από διαφορετικές πηγές και η μεταφορά χοίρων σε μεγάλες αποστάσεις ευνοεί επίσης τη μετάδοση και τη δημιουργία νέων ιών γρίπης. Ως αποτέλεσμα, τα εμβόλια κατά της γρίπης προσπαθούν να παρέχουν επαρκή προστασία έναντι όλων των διαφορετικών IAV που κυκλοφορούν στον πληθυσμό των χοίρων.
Ο ιός της γρίπης Α στους χοίρους είναι μια πανταχού παρούσα μόλυνση, που σημαίνει ότι βρίσκεται σε χοίρους σε όλο τον κόσμο και μεταδίδεται εύκολα μεταξύ των χοίρων ακόμη και σε μεγάλες αποστάσεις (Torremorell, Allerson, Corzo, Diaz και Gramer, 2012). Η γρίπη είναι επίσης μια ζωονοσολογική ασθένεια στην οποία οι ιοί της γρίπης των χοίρων μπορούν να μεταδοθούν στον άνθρωπο. Ωστόσο, οι ιοί της γρίπης των ανθρώπων μεταδίδονται επίσης στους χοίρους, μια διαδικασία που ονομάζεται αντίστροφη ζωονόσος. Αν και οι χοίροι θεωρούνται δοχείο ανάμειξης για ιούς της γρίπης από διαφορετικά είδη, το ιστορικό έχει αποδείξει ότι οι ιοί της γρίπης των ανθρώπων έχουν συμβάλει στη γενετική ποικιλομορφία που αναγνωρίζεται σήμερα στους χοίρους.
Η γρίπη εισήχθη για πρώτη φορά σε χοίρους μέσω ανθρώπινου ιού κατά την επιδημία της Ισπανικής γρίπης H1N1 του 1918, όπου ο κτηνίατρος J. S. Koen παρατηρεί παρόμοια κλινικά σημεία μεταξύ ανθρώπων και χοίρων. Παρόλο που ο ιός H1N1, γνωστός πιο συχνά ως "κλασσικός" H1N1, έχει γίνει ενδημικός στους χοίρους, είναι ενδιαφέρον ότι ο ιός παρέμεινε σχετικά σταθερός και το μοναδικό παρακλάδι που εντοπίστηκε σταθερά στη Βόρεια Αμερική μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990.
Η εικόνα του IAV άλλαξε το 1998, όταν ένας ανθρώπινος υποτύπος H3N2 εξαπλώθηκε από τους ανθρώπους και γρήγορα καθιερώθηκε ως νέο παρακλάδι στους χοίρους. Μετά την εμφάνιση του H3N2 στους χοίρους, η επακόλουθη αναδιάταξη με την κλασσική H1N1 οδήγησε στους τρια κυρίαρχα παρακλάδια  που κυκλοφορούν σήμερα στους χοίρους - H1N1, H1N2 και H3N2. Πρόσθετοι ανθρώπινοι εποχιακοί ιό της γρίπης Η1 μολύνθηκαν από χοίρους στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και εγκαταστάθηκαν σε χοιροειδή και η ανθρώπινη πανδημία H1N1 του 2009 μεταδόθηκε από μολυσμένα άτομα σε χοίρους ξεκινώντας το 2010.
Ανθρώπινοι εποχιακοί ιόι Η3 έχουν επίσης μεταδοθεί σε χοίρους. Η τελευταία παρατεταμένη εξάπλωση που παρατηρήθηκε ήταν το στέλεχος H3 του ανθρώπινου εποχιακού πληθυσμού το 2011, το οποίο πλέον αποτελεί τον κυρίαρχο γονότυπο στους χοίρους .  Ένας άλλος ανθρώπινος ιός H3 ανιχνευμένος σε χοίρους το 2016 είναι η τελευταία διαρροή, αλλά είναι άγνωστο αν αυτός ο ανθρώπινος ιός θα επιμείνει στους χοίρους. Επιπρόσθετη διαβίβαση των ιών της γρίπης στον άνθρωπο σε χοίρους έχει συμβεί, αλλά πολλοί περνούν απαρατήρητοι και δεν καθιερώνονται ποτέ. Κάθε νέο στέλεχος ΙΑV που εισάγεται σε χοίρους περιπλέκει τις στρατηγικές ελέγχου, συμπεριλαμβανομένου του εμβολιασμού. Ο γρήγορος ρυθμός γενετικών μεταλλάξεων στον ιό μπορεί να αποφύγει την τρέχουσα ασυλία του πληθυσμού ή του εμβολίου που απαιτεί νέα ή επικαιροποιημένα εμβόλια για την παροχή επαρκούς ελέγχου.
Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ υπαλλήλων της εκμετάλλευσης που έχουν μολυνθεί με ΙΑV και χοίρους παρέχουν την απαραίτητη επαφή για να επιτρέψουν τη μετάδοση ανθρώπινου ΙΑV σε χοίρους. Ο κίνδυνος μόλυνσης των χοίρων με ΙΑV ανθρώπινης προέλευσης υπερβαίνει τη γενετική ποικιλομορφία που συνήθως προκύπτει από αυτά τα περιστατικά. Καθώς ο ιός κυκλοφορεί στους χοίρους, αυξάνει την πιθανότητα να μετατραπεί ο ιός στους ανθρώπους. Παρόλο που αποτελεί πρόκληση, η βελτίωση της βιοασφάλειας μπορεί να μετριάσει τον αντίκτυπο που έχει ο άνθρωπος στην υγεία των χοίρων όσον αφορά τη γρίπη. Βασικές πρακτικές, όπως οι πολιτικές για τις άδειες ασθενών των εργαζομένων, ειδικά εάν υπάρχουν συμπτώματα παρόμοια με τη γρίπη, βελτιώνουν  πολύ την πρόληψη. Η πρόταση χρήσης εμβολίων για την ανθρώπινη γρίπη μπορεί επίσης να συμβάλει στη μείωση του επιπέδου μόλυνσης στους ανθρώπους με λιγότερο ιογενή αποβολή που μπορεί να συμβεί από ανθρώπους σε χοίρους. Στον άνθρωπο, η αποβολή του  IAV κορυφώνεται  με την εμφάνιση κλινικών συμπτωμάτων και μπορεί να παραμείνει από πέντε έως επτά ημέρες, ακόμη και αν δεν υπάρχουν τα αρχικά συμπτώματα. Η προστασία των χοίρων από τους ιούς της εποχικής γρίπης μπορεί να μειώσει τον ρυθμό της γενετικής αλλαγής στον πληθυσμό των χοίρων και να μειώσει τον κίνδυνο μετάδοσης ζωονοσογόνου από χοίρους στους ανθρώπους. Η πρόκληση είναι αμφίδρομη και όλοι οι εμπλεκόμενοι θα πρέπει να είναι υπεύθυνοι για το ρόλο τους στη μείωση του αντίκτυπου που είχε η γρίπη τόσο στους χοίρους όσο και στους ανθρώπους.
Οι κτηνίατροι και οι παραγωγοί χοιροειδών ωθούνται να χρησιμοποιούν διαγνωστικές δοκιμές και γενετική αλληλουχία για την παρακολούθηση της παρουσίας και των διαφορετικών στελεχών ΙΑV που κυκλοφορούν στους χοίρους τους. Αυτή η γνώση είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη κατάλληλων και επιτυχημένων μεθόδων εμβολιασμού και βιοασφάλειας για την πρόληψη των κλινικών επιπτώσεων της γρίπης στα συστήματα παραγωγής χοίρων. Το ISU VDL διαθέτει μια νέα ιστοσελίδα γνωστή ως "ISU FLUture" που είναι διαθέσιμη στο κοινό και παρέχει πολλά διαδραστικά εργαλεία για την προβολή των δεδομένων της γρίπης ISU VDL σε διαγράμματα και γραφήματα. Αυτός ο ιστότοπος είναι χρήσιμος για την παρακολούθηση των τάσεων στα δεδομένα διάγνωσης της γρίπης, για την προβολή των αλλαγών στη συχνότητα ανίχνευσης διαφορετικών κλάδων H1 και H3 και για την αξιολόγηση των αλλαγών στα διαγνωστικά αποτελέσματα με την πάροδο του χρόνου. Ο ιστότοπος είναι επίσης ένας μεγάλος πόρος για την προβολή νέας IAV που μπορεί να εμφανίσθηκε στον πληθυσμό των χοίρων και για την άμεση λήψη αποφάσεων σχετικά με τον έλεγχο της IAV, όταν αυτό είναι απαραίτητο.