Ημ/νία: 05/04/2018

Η ένταση του θηλασμού μπορεί να επηρεάσει τα διαστήματα απογαλακτισμού-οίστρου

Η ένταση του θηλασμού μπορεί να επηρεάσει τα διαστήματα απογαλακτισμού-οίστρου

Υπάρχουν πολλά πράγματα κατά τη διάρκεια της γαλουχίας που μπορούν να επηρεάσουν τα διαστήματα απογαλακτισμού- οίστρου, συμπεριλαμβανομένης της πρόσληψης τροφής, απώλειας της κατάστασης του σώματος και της εποχής. Ωστόσο, αν αυτά τα πράγματα φαίνονται να διαχειρίζονται καλά σε ένα κοπάδι και εξακολουθούν να υπάρχουν προβλήματα, τότε μπορεί να αξίζει να εκτιμηθεί πόσα χοιρίδια και πότε πεθαίνουν κατά τη διάρκεια της γαλουχίας.
Η γαλουχία είναι καλή τόσο για τα χοιρίδια όσο και για τις χοιρομητέρες. Στα χοιρίδια προσφέρεται παθητική ανοσία και κύρια πηγή τροφής καταναλώνοντας πρωτόγαλα και γάλα, ενώ αντίστοιχα οι χοιρομητέρες έχουν την ευκαιρία να αναρρώσουν προτού τους ζητηθεί να ξαναρχίσουν την αναπαραγωγική τους λειτουργία.
Το τελευταίο επιτυγχάνεται μέσω του θηλασμού των χοιριδίων. Υπάρχουν νεύρα που συνδέουν απευθείας τις θηλές με τις περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν την απελευθέρωση των γοναδοτροπινών, της LH και της FSH. Όταν αυτά τα νεύρα διεγείρονται από τα χοιρίδια, μεταδίδονται σήματα θηλασμού απευθείας στον εγκέφαλο και η έκκριση των LH και FSH διατηρούνται σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Κατά τη διάρκεια των πρώτων σταδίων της γαλουχίας αυτό είναι αποδεκτό, επειδή η ανάπτυξη των ωοθυλακίων κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου είναι χαμηλή και δεν απαιτείται πολύ LH ή FSH. Είναι επίσης καλό καθώς ο εγκέφαλος πρέπει να συνθέσει και να αποθηκεύσει αυξημένες ποσότητες LH και FSH για να υποστηρίξει την πολύ ταχεία περίοδο της ανάπτυξης των ωοθυλακίων που συμβαίνει μετά τον απογαλακτισμό.
Αν αυτό δεν συμβεί, μπορεί να εμφανιστούν καθυστερημένα διαστήματα απογαλακτισμού-οίστρου ή ακόμα και μη οίστρος. Κατά συνέπεια, η καθιέρωση αυτής της αναστολής της έκκρισης LH και FSH που προκαλείται από το θηλασμό σε πρώιμο στάδιο της γαλουχίας είναι σημαντική για μια κανονική περίοδο απογαλακτισμού -οίστρου και πιθανώς είναι ένας λόγος για τον οποίο φαίνεται να υπάρχει θετική συσχέτιση μεταξύ του αριθμού των χοιριδίων που θηλάζει η χοιρομητέρα στην έναρξη της γαλουχίας με την επακόλουθη αναπαραγωγική της απόδοση – εξού και η πρακτική του «φορτώματος χοιρομητέρων με χοιρίδια», ειδικά στις πρώτες γέννες των χοιρομητέρων.
Σε πρόσφατη μελέτη, ερευνήθηκε η σχέση του αριθμού θηλαζόντων χοιριδίων ανά εβδομάδα  και των μεταγενέστερων διαστημάτων απογαλακτισμού - οίστρου. Στο αγρόκτημα από το οποίο συλλέχθηκαν αυτά τα στοιχεία, η αντιστοίχιση χοιριδίων-χοιρομητέρων πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά κατά τις πρώτες 48 ώρες μετά τον τοκετό, εκτός εάν υπήρχε κάποια περίπτωση κατά την οποία μια χοιρομητέρα πέθανε ή σταμάτησε να παράγει γάλα, οπότε τα χοιρίδια ανατέθηκαν σε άλλες χοιρομητέρες ανάλογα με τις ανάγκες. Ως αποτέλεσμα, οι περισσότερες οι αλλαγές στο πλήθος των θηλαζόντων χοιριδίων οφειλόταν σε θανάτους χοιριδίων οφειλόμενων σε διάφορους λόγους, πχ. χαμηλή βιωσιμότητα, καταπλάκωση, κλπ. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης έδειξαν ότι στην συγκεκριμένη εκμετάλλευση η μείωση των χοιριδίων κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας της γαλουχίας μετά από την αντιστοίχιση χοιριδίων-χοιρομητέρων, είχε μια βαθιά επίδραση στην επακόλουθη οιστρογόνο δραστηριότητα των χοιρομητέρων μετά τον απογαλακτισμό. Εκείνοι που είχαν κανονικό διάστημα απογαλακτισμού-οίστρου έχασαν περίπου τρεις φορές λιγότερα χοιρίδια κατά την εβδομάδα μετά την αντιστοίχιση χοιριδίων-χοιρομητέρων και περίπου 50% λιγότερα χοιρίδια συνολικά κατά τη διάρκεια της γαλουχίας σε σύγκριση με τις χοιρομητέρες που είχαν καθυστέρηση ή αποτυχία επιστροφής στον οίστρο μετά τον απογαλακτισμό.
Ένας τρόπος για να το σκεφτεί κανείς από άποψη φυσιολογίας, είναι να το συγκρίνουμε με μια «διαρροή». Η αναστολή της γοναδοτροπίνης που προκαλείται από το θηλασμό στην ομάδα των χοιρομητέρων που είχαν χαμηλές απώλειες χοιριδίων επετεύχθη γρήγορα και παρέμεινε άθικτη. Αυτό επέτρεψε στον εγκέφαλο να συνθέσει και να αποθηκεύσει τόσο την LH όσο και την FSH πολύ αποτελεσματικά, ώστε να υπάρχουν επαρκή επίπεδα μετά τον απογαλακτισμό για να υποστηρίξουν την ταχεία περίοδο ανάπτυξης των ωοθυλακίων.
Συνεπώς, αυτή η ομάδα επέστρεψε στον οίστρο γρήγορα και αποτελεσματικά μετά τον απογαλακτισμό. Αντίθετα, στην ομάδα που γνώρισε τις μεγάλες απώλειες χοιριδίων, αυτό δεν συνέβη τόσο αποτελεσματικά ή σε ικανοποιητικό βαθμό, καθώς υπήρξε μείωση της έντασης θηλασμού. Με άλλα λόγια, η προκαλούμενη από το θηλασμό αναστολή δεν ήταν τόσο ισχυρή, ώστε είναι πιθανό ότι οι LH και FSH "διαρρέουν" από τις περιοχές αποθήκευσης στον εγκέφαλο και δεν υπήρχαν επαρκείς ποσότητες πριν από τον απογαλακτισμό. Ως αποτέλεσμα, χρειάστηκε περισσότερος χρόνος για να φθάσουν τα ωοθυλάκια πριν από την ωοθυλακιορρηξία, οπότε καθυστέρησαν τόσο ο οίστρος όσο και η ωορρηξία ή δε συνέβησαν και καθόλου.
Share this:
Πηγή: