Έρευνα από τη Νεμπράσκα δείχνει ότι , ενώ η σαλμονέλα ήταν παρούσα στο δέρμα όλων σχεδόν των χοίρων αμέσως μετά τη σφαγή , μόνο το έξι τοις εκατό των διατηρημένων με απλή ψύξη χοίρων, ήταν θετικό για σαλμονέλα και η πλειοψηφία τους είχαν τόσο λίγα βακτήρια που δεν θα μπορούσαν να υπολογιστούν .

Κατά τη διάρκεια της έρευνας , 190 νεκροί χοίροι εξατάζονταν σε δύο διαδοχικές ημέρες σε κάθε μία από τις τέσσερις εποχές σε μια μονάδα επεξεργασίας χοιρινού κρέατος στις Ηνωμένες Πολιτείες . Τα δείγματα συλλέχθηκαν σε τρία στάδια επεξεργασίας : στην αρχή συλλέχθηκε δέρμα, πριν από την απεντέρωση και τέλος, όταν διατηρούνταν στο ψυγείο.
Το μικρόβιο της σαλμονέλας στο δέρμα ήταν κοντά στο 100%. Το εύρος των μικροβίων της σαλμονέλας πριν την απεντέρωση ήταν μεταξύ 10,% και 69%.

Τέλος, οι χοίροι είχαν το μικρόβιο της σαλμονέλας σε ποσοστό 12,6% το καλοκαίρι , μη ανιχνεύσιμα ( 0%) το φθινόπωρο , περίπου 4,2% το χειμώνα και περίπου 9% την άνοιξη .

Η εμφάνισης της σαλμονέλας ήταν διπλάσια στο δέρμα και τρεις φορές υψηλότερη πριν την απεντέρωση.
Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων εποχών, το χαμηλότερο μετρίσιμο επίπεδο των βακτηρίων σαλμονέλας σε δέρμα ήταν 27 CFU(colony-forming units) σε 100 τετραγωνικά εκατοστά και το υψηλότερο επίπεδο ήταν 2.322 CFU σε 100 τετραγωνικά εκατοστά .
Τα πρότυπα αντοχής της σαλμονέλας στα φάρμακα έχουν καθοριστεί για 2.176 στελέχη.
Από τα αποτελέσματα του, ο Δρ Guerin κατέληξε στο συμπέρασμα ότι , όταν η ποσότητα της σαλμονέλας στο δέρμα ήταν υψηλή η πιθανότητα της ύπαρξης σαλμονέλας στα σφάγια ήταν υψηλότερη. Ωστόσο, το ποσοστό των σφαγίων με αρκετά υψηλά επίπεδα σαλμονέλας, ήταν σχετικά χαμηλό.