Δανοί ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Aarhus ξεκίνησαν ένα νέο ερευνητικό πρόγραμμα, που ονομάζεται «Γενετική βελτίωση της επιβίωσης των χοίρων».

Στο πλαίσιο αυτού του έργου, ερευνητές πραγματοποιούν γενετικές εξετάσεις της θνησιμότητας των χοίρων σε διάφορες περιόδους από τη γέννηση έως τη σφαγή. Μια πτυχή αυτού είναι η μελέτη γενετικών συσχετίσεων με παράγοντες που επηρεάζουν τους τρέχοντες στόχους αναπαραγωγής (ανάπτυξη, αποτελεσματικότητα τροφής, όσο το δυνατόν περισσότεροι ζωντανοί χοίροι την 5η ημέρα μετά τη γέννηση – επίσης γνωστό ως LG5, κ.λπ.). Ο στόχος είναι να διερευνηθεί εάν η βιομηχανία αναπαράγει για εγκαταστάσεις που μπορεί έμμεσα να έχουν αρνητικές συνέπειες στην επιβίωση των χοίρων. Στη μελέτη, οι ερευνητές θα εξετάσουν τόσο τη γενετική συμβολή της χοιρομητέρας όσο και του χοιριδίου στην επιβίωση, η οποία είναι διαφορετική από την αναπαραγωγή με στόχο το LG5.

Έρευνα επίδρασης αναπαραγωγής στη μείωση της θνησιμότητας

Η έρευνα συντονίζεται από το Κέντρο Ποσοτικής Γενετικής και Γονιδιωματικής (QGG) του πανεπιστημίου. Σε ένα άρθρο ειδήσεων στον ιστότοπο του Πανεπιστημίου του Aarhus, ο ανώτερος ερευνητής του κέντρου Ole Fredslund Christensen εξήγησε: «Ο απώτερος σκοπός του έργου είναι να εξετάσει τις δυνατότητες αναπαραγωγής με σκοπό τη μείωση της θνησιμότητας σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από την 5η ημέρα. Αναπαραγωγή με σκοπό την επιβίωση μέχρι τον απογαλακτισμό έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά και η αναπαραγωγή με σκοπό την επιβίωση μέχρι τη σφαγή είναι επίσης σχετική».

Το QGG ήταν υπεύθυνο για την αξιολόγηση του LG5 και σε σχέση με αυτό οι ερευνητές πρότειναν οι αγρότες να αναπαράγουν πιο άμεσα για να μειώσουν τη θνησιμότητα αντί να θέτουν ως στόχο την παραγωγή μεγάλων χοιριδίων. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω ενός εναλλακτικού δείκτη στο LG5, ο οποίος περιλαμβάνει υψηλότερη στάθμιση επιβίωσης σε σχέση με το μέγεθος της γέννας από την σιωπηρή στάθμιση 1-1 στο LG5. Η αξιολόγηση κατέστησε πιθανό ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντικά υψηλότερη μείωση της θνησιμότητας παρά σε αναπαραγωγή για το LG5.

Προηγούμενες πρωτοβουλίες για τη μείωση του αριθμού των νεκρών χοιριδίων στα χοιροστάσια της Δανίας δεν ήταν επιτυχείς, εξηγεί το άρθρο, καθώς η θνησιμότητα των χοιριδίων έχει παρατηρηθεί να αυξάνεται. Τα στοιχεία από τη βιομηχανία δείχνουν ότι η θνησιμότητα των χοιριδίων ήταν περίπου 23 % το 2020. Αυτό σημαίνει ότι από τα 41,9 εκατομμύρια χοιρίδια που γεννήθηκαν το 2020, τα 9,7 εκατομμύρια πέθαναν.

Σύμφωνα με την καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Aarhus Lene Juul Pedersen, η συνεχής αύξηση των μεγεθών των χοιριδίων είναι ο ένοχος που δημιουργεί τα προβλήματα.

Τα μεγάλα χοιρίδια είναι αποτέλεσμα στόχων αναπαραγωγής
Τα αυξανόμενα μεγέθη χοιριδίων γέννας είναι το αποτέλεσμα μιας στρατηγικής αναπαραγωγής, σύμφωνα με την οποία τα ζώα αναπαραγωγής επιλέγονται με βάση τη γενετική τους ικανότητα να γεννούν μεγάλα χοιρίδια. Ωστόσο, ήδη στη δεκαετία του 2000 αποδείχθηκε ότι η θνησιμότητα των χοιριδίων έφτασε σε απαράδεκτα επίπεδα σύμφωνα με τους Δανούς - γι' αυτό εισήχθη ο στόχος αναπαραγωγής LG5 εκείνη την εποχή.

Περισσότερες μελέτες, π.χ. μια ανεξάρτητη αξιολόγηση που ολοκληρώθηκε από το Πανεπιστήμιο του Aarhus το 2018 (που ανατέθηκε από τη Δανική Υπηρεσία Κτηνιατρικών και Τροφίμων), έδειξε ότι η αναπαραγωγή με στόχο LG5 αύξησε τα μεγέθη γέννας και μείωσε τη θνησιμότητα των χοιριδίων στα κοπάδια αναπαραγωγής μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2010. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, έδειξαν αυξημένα ποσοστά θνησιμότητας.




Photo by Alan Roberts on Unsplash