Τα χοιρίδια με χαμηλό βάρος γέννησης αποτελούν σημαντική αιτία οικονομικής απώλειας λόγω αυξημένων ποσοστών νοσηρότητας και θνησιμότητας και μειωμένης απόδοσης ανάπτυξης, του κρέατος και της ποιότητας του σφαγίου. Επομένως, απαιτούνται διατροφικές στρατηγικές σε επίπεδα χοιρομητέρων και χοιριδίων για να αποφευχθεί η εμφάνιση χαμηλού βάρους γέννησης και να αυξηθεί η επιβίωση και ο ρυθμός ανάπτυξης των χοιριδίων.

Η γενετική επιλογή για ενισχυμένη αναπαραγωγή έχει αυξήσει τον αριθμό των χοιριδίων ανά γέννα, τη διακύμανση του βάρους γέννησης σε γέννα και το ποσοστό των χοιριδίων με χαμηλό βάρος γέννησης. Αύξησε επίσης τη μεταγεννητική επιβίωση τις τελευταίες δεκαετίες.

Χοιρίδια με χαμηλό βάρος γέννησης

Ένα νεογέννητο χοιρίδιο με βάρος γέννησης κάτω από το 10ο εκατοστημόριο του μέσου βάρους γέννησης της γέννας ή ένα νεογέννητο χοιρίδιο με βάρος γέννησης μικρότερο από το μέσο βάρος γέννησης μείον έως και 2 φορές την τυπική απόκλιση είναι ένα χοιρίδιο χαμηλού βάρους γέννησης ανεξάρτητα της ηλικίας κύησης και του χρόνου τοκετού. Ο περιορισμός της ενδομήτριας ανάπτυξης είναι ιδιαίτερα διαδεδομένος σε πολύ παραγωγικές χοιρομητέρες με υψηλά ποσοστά ωορρηξίας. Επίσης, εμποδίζει ορισμένα έμβρυα να ανταποκριθούν στο γενετικά καθορισμένο δυναμικό τους μέγεθος λόγω του συνωστισμού της μήτρας.

Αντιμετώπιση χαμηλού βάρους γέννησης σε επίπεδο χοιρομητέρας

Η ενισχυμένη σίτιση υπερπαραγωγικών χοιρομητέρων κατά τις τελευταίες εβδομάδες της κύησης μειώνει τον εμβρυϊκό θάνατο. Οι χοιρομητέρες κινητοποιούν θρεπτικά συστατικά για να υποστηρίξουν την ανάπτυξη του εμβρύου. Έτσι, η χαμηλή παροχή ενέργειας δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις στο βάρος γέννησης των χοιριδίων.

Η συμπλήρωση της δίαιτας των χοιρομητέρων κατά την όψιμη κύηση με λιπαρά οξέα μέσης αλυσίδας βελτιώνει την επιβίωση των χαμηλού βάρους χοιριδίων κατά τη μεταγεννητική περίοδο αυξάνοντας την απόδοση και την ποιότητα του γάλακτος της χοιρομητέρας. Τα μακράς αλυσίδας πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, όπως το ιχθυέλαιο στη δίαιτα των χοιρομητέρων, είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη του εγκεφάλου, μειώνουν τα ποσοστά θνησιμότητας πριν από τον απογαλακτισμό, αυξάνουν την ανάπτυξη των χοιριδίων μετά τον τοκετό και ενισχύουν τη θηλαστική συμπεριφορά.

Η συμπλήρωση μονοακόρεστων λιπαρών οξέων κατά το πρώτο μισό της κύησης μειώνει τη συχνότητα εμφάνισης χοιριδίων με χαμηλό βάρος γέννησης λόγω της ενισχυμένης ανάπτυξης του πλακούντα. Η διαθεσιμότητα πρωτεΐνης και ένα ισορροπημένο προφίλ αμινοξέων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι απαραίτητα για τη βέλτιστη επιβίωση και ανάπτυξη των απογόνων και την ομοιομορφία της γέννας.

Η συμπλήρωση L-καρνιτίνης κατά τη διάρκεια ολόκληρης της περιόδου κύησης οδηγεί σε ισορροπημένα βάρη γέννας

Οι χοιρομητέρες στην πρώιμη κύηση απαιτούν υψηλές ποσότητες θρεονίνης, ενώ οι χοιρομητέρες στην όψιμη κύηση απαιτούν υψηλές ποσότητες αργινίνης, γλουταμίνης και λευκίνης για την ανάπτυξη του εμβρύου και του μαστού. Τα συμπληρώματα διατροφής αργινίνης αυξάνουν την αγγείωση του πλακούντα, τον αριθμό των ζωντανών χοιριδίων και το συνολικό βάρος της γέννας. Η συμπλήρωση L-καρνιτίνης κατά τη διάρκεια ολόκληρης της περιόδου κύησης οδηγεί σε ισορροπημένα βάρη γέννας και αυξημένα βάρη γέννησης λόγω της ενισχυμένης ανάπτυξης του πλακούντα και της ενδομήτριας εμβρυϊκής διατροφής.

Αντιμετώπιση του ζητήματος σε επίπεδο χοιριδίων

Το πρωτόγαλα περιέχει θρεπτικά συστατικά και ανοσοσφαιρίνες παρέχοντας τα απαραίτητα στοιχεία και ενέργεια για το μεταβολισμό, την παραγωγή θερμότητας και την παθητική ανοσία. Έτσι, η επαρκής κατανάλωση πρωτογάλακτος είναι κρίσιμη για την επιβίωση των χοιριδίων με χαμηλό βάρος γέννησης.

Ωστόσο, αυτά τα χοιρίδια είναι λιγότερο ικανά να κινηθούν προς τον μαστό, να ανταγωνίζονται για γάλα με βαρύτερα χοιρίδια και να καταναλώνουν αρκετό πρωτόγαλα και γάλα. Η διατροφή με υπολείμματα πρωτεΐνης και πηκτίνης πατάτας που έχει υποστεί ζύμωση κατά την τελευταία εβδομάδα της κύησης αυξάνει την παραγωγή πρωτογάλακτος. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν εμπορικά ενισχυτικά σκευάσματα ή υποκατάστατα πρωτογάλακτος για νεογνά που περιέχουν συμπληρωματική ενέργεια, ανοσοσφαιρίνες και αυξητικούς παράγοντες.

Η συμπλήρωση γαλακτώματος τριγλυκεριδίων μέσης και μακράς αλυσίδας μειώνει τον κίνδυνο θανάτου. Συνιστάται η μείωση της απώλειας θερμότητας με τη χρήση ηλεκτρικών λαμπτήρων θερμότητας και θερμότητας δαπέδου και η πρόληψη της σύνθλιψης των χοιριδίων από τη χοιρομητέρα αμέσως μετά τον τοκετό.

Επιπρόσθετα, πρακτικές όπως η διασταυρούμενη γαλουχία, ο απογαλακτισμός και ο διασταυρούμενος απογαλακτισμός έχουν ως αποτέλεσμα την αυξημένη και παρατεταμένη πρόσληψη γάλακτος και την αύξηση των ελαφρύτερων χοιριδίων κατά τη διάρκεια της γαλουχίας και μειώνουν τη θνησιμότητα πριν από τον απογαλακτισμό έως και 40%. Ο περιορισμός της ενδομήτριας ανάπτυξης εμποδίζει την ανάπτυξη και ωρίμανση του λεπτού εντέρου. Έτσι, μειώνεται η πιθανότητα βέλτιστης μετά τον τοκετό πρόσληψης τροφής και λειτουργίας φραγμού. Η συμπλήρωση του αυξητικού παράγοντα-1 που μοιάζει με ινσουλίνη σε νεογνά χοιρίδια που τρέφονται με παρασκευάσματα διεγείρει την ανάπτυξη και ωρίμανση του λεπτού εντέρου, αυξάνει τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων της κρύπτης και τα ύψη των λαχνών και αυξάνει τις εντερικές ενζυμικές δραστηριότητες.

Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για την καλύτερη κατανόηση των απαιτήσεων σε αμινοξέα κατά τις διάφορες φάσεις κύησης

Ο εξωγενώς χορηγούμενος επιδερμικός αυξητικός παράγοντας αυξάνει τις δραστηριότητες των ενζυμικών ορίων του εντέρου και έχει επουλωτική επίδραση στη βλάβη του εντερικού ιστού. Η προσθήκη λεπτίνης στη διατροφή των νεογνών χοιριδίων που τρέφονται με παρασκευάσματα κατά τις πρώτες 7 ημέρες της ζωής τους οδηγεί σε μακρύτερα λεπτά έντερα και καλύτερη απορρόφηση θρεπτικών συστατικών.

Τελικές παρατηρήσεις

Στη σύγχρονη εντατική χοιροτροφία, η επιλογή για αυξημένο μέγεθος γέννας οδηγεί σε υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης χοιριδίων με χαμηλό βάρος γέννησης. Οι προσεγγίσεις επιπέδου χοιρομητέρων περιλαμβάνουν τη βελτιστοποίηση του ενδομήτριου περιβάλλοντος μέσω της συμπλήρωσης πρόσθετων λιπιδίων, λειτουργικών αμινοξέων και την παροχή δίαιτας με ισορροπημένο προφίλ αμινοξέων κατά την περίοδο της κύησης.

Οι προσεγγίσεις σε επίπεδο χοιριδίων περιλαμβάνουν στρατηγικές διατροφής και διαχείρισης για τη διατήρηση των χοιριδίων στη ζωή και τη διασφάλιση της ικανοποιητικής αύξησης βάρους τους. Ωστόσο, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για την καλύτερη κατανόηση των απαιτήσεων σε αμινοξέα κατά τις διάφορες φάσεις κύησης και τη διαφορική ανάπτυξη των χοιριδίων χαμηλού βάρους γέννησης για την ικανοποίηση των διατροφικών τους αναγκών.




Photo by Kameron Kincade on Unsplash